Grecja - Ateny, Delfy, Peloponez

Kwiecień 2018

Moja wyycieczka do Grecji kontynentalnej była jak podróż w czasie do źródeł europejskiej historii i kultury. To o czym dotychczas tylko czytałem, mogłem zobaczyć na własne oczy. Wyniki przerosły moje najśmielsze oczekiwania, chociaż jak zwykle gonił mnie czas oraz konieczność korzystania z publicznej komunikacji.

Pomimo tych obiektywnych trudności zwiedziłem - moim zdaniem - miejsca, które najbardziej kojarzą się z Grecją antyczną. Niestety, ale moja podróż wypadła w szczycie sezonu turystycznego, co zdecydowanie rzutowało na obniżenie komfortu zwiedzania. Pomimo tego w wielu miejscach udało mi się znaleźć trochę intymności, aby w pełni przeżyć i docenić oglądane zabytki. Czasem nawet, czy to pod wpływem nadmiernej fantazji czy też upału, wydawało mi się, że spaceruję wraz z wielobarwnym tłumem przechodniów po agorze, mijając postaci filozofów czy archontów.

Ateny starożytne

Ateny to wspaniałe miasto. Jak w soczewce skupia się tutaj dorobek kulturalny starożytnych Greków. Mieszkałem blisko centrum, więc poruszałem się pieszo. W zwiedzaniu nie przeszkodziło mi nawet palące od wszesnych godzin porannych słońce. Przez kolejne dni odwiedziłem grecką i rzymską agorę, olimpiejon, zwiedziłem Muzeum Archeologiczne na sam koniec zostawiając sobie wisienkę na torcie - wzgórze Akropolu.

Ateny współczesne

Stolica Grecji to nie tylko zabytki z czasów greckich i rzymskich. Kiedy myszkowałem wokół ulic Monastiraki i Plaka natknąłem się na wiele przepięknych kościołów bizantyńskich. Niesamowite wrażenie zrobiła na mnie ceremonia zmiany warty przy Grobie Nieznanego Żołnierza. Równie atrakcyjny okazał się Pireus, będący portem starożytnych Aten. Chociaż dzisiaj niewiele pozostało z jego świetności, kiedyś był z nimi połączony Długimi Murami.

Korynt

Miasto Korynt zawsze kojarzyło mi się z Kanałem Korynckim oraz córami Koryntu. Chociaż wspiąłem się na sam szczyt Akrokoryntu, po córach nie było ani śladu. Zastałem tylko ruiny zabudowań i pozostałości murów obronnych. Natomiast łączący Morze Egejskie z Morzem Jońskim Kanał Koryncki okazał się jak najbardziej realny. Rozpoczęty za czasów Nerona, a ukończony dopiero w XIX w. kanał wodny, zrobił na mnie ogromne wrażenie.

Olimpia

Położona w zachodnim Peloponezie starożytna Olimpia przyciąga turystów za sprawą jednego z siedmiu cudów świata oraz miejsca w którym narodziła się idea igrzysk olimpijskich. Po świątynii Zeusa i słynnym ołtarzu z posągiem najwyższego z bogów dłuta Fidiasza, pozostały tylko malownicze ruiny. Przetrwał natomiast stadion olimpijski z V w.p.n.e. dzięki czemu mogłem wystartować ze starożytnych pasów startowych i pobiec sprintem w ... przeszłość.

Mykeny

Mykeny do których dotarcie przy pomocy komunikacji publicznej, wymagało nie lada poświęceń, warte były poniesionych trudów. Zarówno Skarbiec Atreusza jak i zabudownia grodu z epoki brązu, nawet dzisiaj sprawiają imponujące wrażenie. W pamięci pozostały mi szczególnie mury cyklopowe oraz Lwia Brama. Dodatkowego smaczku zwiedzaniu dodała informacja, że wykopaliska prowadził tutaj Heinrich Schliemann, niemiecki archeolog-amator, odkrywca Troi.

Delfy

Pragnienie poznania przyszłości towarzyszyło ludziom od zarania dziejów. Wyrocznia w Delfach, pochodząca jeszcze z okresu mykeńskiego należała do najsławniejszych w całym antycznym świecie. Grecy uważali nawet sanktuarium za omphalos czyli pępek świata. Położone u stóp Parnasu ruiny antycznego sanktuarium poświęconego Apollinowi i Atenie Pronaja prezentują się najbardziej malowniczo z drogi wiodącej do stadionu.

Wasze komentarze: