TRASA WYCIECZKI

INTERESUJĄCE FAKTY

Kiedy zwiedzałem zamek w Starej Lubowli, przewodniczka nawet nie zająknęła się, że to miejsce przez prawie 360 lat należało do Polski na podstawie tzw. Zastawu Spiskiego. W 1412 r. doszło do zawarcia przymierza pomiędzy królem węgierskim i niemieckim Zygmuntem Luksemburskim, a królem Polski Władysławem Jagiełłą. W traktacie lubowelskim strony uzgodniły także warunki pożyczki dla Luksemburczyka, który potrzebował pieniędzy na spór o Dalmację, prowadzony z Republiką Wenecką. Pożyczona została kwota 37 000 kop groszy praskich, czyli około 7,5 tony czystego srebra. Zastaw miast spiskich stanowił zabezpieczenie zwrotu pożyczki, która miała zostać zwrócona w tej samej wysokości i w tym samym miejscu, gdzie ją wypłacono czyli na węgierskim wówczas zamku w Niedzicy. W skład zastawu wchodziły: Lubowla wraz z zamkiem, Podoliniec i Gniazda oraz 13 miast spiskich wraz z przynależnymi do nich terenami. Z zastawionych terytoriów utworzono starostwo spiskie z siedzibą w Zamku Lubowlańskim, które jednak nie było zwarte terytorialnie i składało się z 5 enklaw. Ponieważ Węgry nie spłaciły pożyczki, wyrokiem sądu papieskiego z 1489, miasta spiskie pozostały przy Polsce aż do 1769 r. kiedy to na te tereny wkroczyły wojska austriackie.

O TYM WARTO WIEDZIEĆ

Tereny dzisiejszej Słowacji od XI w. wchodziły w skład Królestwa Węgierskiego jako tzw. Górne Wegry. Jak wiadomo relacje z naszym południowym sąsiadem, a tym samym także ze Słowacją były przez długie lata bardzo przyjazne, co znalazło nawet odzwierciedlenie w popularnym powiedzeniu "Polak, Węgier dwa bratanki". Sytuacja uległa zmianie w okresie istnienia państwa Czechosłowackiego, kiedy to Słowacja wzięła udział w ataku na Polskę w 1939 roku jako sojusznik III Rzeszy. 1 września 1939 roku premier ksiądz Josef Tiso wydał swoim oddziałom rozkaz zaatakowania Polski bez uprzedniego wypowiedzenia jej wojny, co motywował rzekomym zagrożeniem Słowacji przez armię polską. Armia słowacka pod dowództwem Ferdinanda Čatloša zaatakowała Polskę siłą trzech dywizji w kierunkach podhalańskim, nowosądeckim i bieszczadzkim. Po upadku naszego państwa w nagrodę Słowacja uzyskała kilkanaście wsi na Spiszu i na Orawie. Słowackie wojsko brało także udział w agresji Niemiec na Związek Radziecki w czerwcu 1941 r. Kiedy Trzecia Rzesza zaczęła przegrywać wojnę, w sierpniu 1944 wybuchło słowackie powstanie narodowe, które jednak do końca października zostało stłumione przez wojska niemieckie.