TRASA WYCIECZKI

CIEKAWE HISTORIE

Kontakty między ziemiami dzisiejszej Polski i Szwajcarii mają wielowiekową tradycję. W 1085 r. delegacja polska, wysłana przez księcia Władysława Hermana do opactwa Saint-Giles w Prowansji, drogę powrotną odbyła przez zachodnie ziemie szwajcarskie. Znaczne ożywienie w kontaktach handlowych miało miejsce w ostatnich dwóch wiekach średniowiecza, kiedy to kupcy z Sankt Gallen handlowali z Krakowem i Poznaniem. Liczna delegacja Polaków pojawiła się także na soborze w Bazylei (1431–1437). Pierwszymi polskimi emigrantami w Szwajcarii byli konfederaci barscy, a potem uczestnicy kolejnych zrywów niepodległościowych. Jednym z nich był Tadeusz Kościuszko, który ostatnie lata życia, pomiędzy 1815 a 1817 r. spędził w Solurze. Konfederacja Helwetów była miejscem, które upodobali sobie najwięksi polscy poeci romantyczni. W latach 1832–1835 w Genewie przebywał Juliusz Słowacki, zaś pod koniec lat 30-tych Adam Mickiewicz, który wykładał literaturę łacińską na uniwersytecie w Lozannie. Szwajcarię odwiedził także Zygmunt Krasiński, a mistyk Andrzej Towiański przez długie lata związany był z Zurychem. Natomiast największy sukces finansowy oraz uznanie było udziałem Antoniego N. Patka (1811–1877), który w 1839 r. w Genewie założył słynną wytwórnię zegarków. (źródło: www.eks.uwr.edu.pl)

O TYM WARTO WIEDZIEĆ

2 Dywizja Strzelców Pieszych została sformowana we Francji na przełomie 1939/1940 r. po klęsce Polski w kampanii wrześniowej. Pomimo niepełnego wyposażenia wzięła udział w kampanii francuskiej 1940 r. gdzie toczyła walki z przeważającymi siłami Wehrmachtu w Alzacji. Po ustaniu możliwości oporu 19 czerwca większość sił dywizji przekroczyła granicę szwajcarską i została internowana. Na terytorium Szwajcarii zorganizowano osiem zgrupowań obozów. Żołnierze byli w większości kierowani do prac na rzecz gospodarki szwajcarskiej. Początkowo pracowali przy budowie umocnień polowych dla armii, a później dróg o znaczeniu wojskowym. Brali też udział w pracach rolnych. Okres internowania trwał pięć lat i był dla żołnierzy trudnym czasem, ale też dającym możliwości kształcenia i działalności kulturalnej, dzięki wsparciu społeczeństwa szwajcarskiego. Po wojnie pomimo akcji reemigracyjnej, tylko około 2000 żołnierzy wróciło do Polski, podczas gdy około 1300 pozostało w Szwajcarii. Żołnierze, którzy pozostali mogli kontynuować studia lub zdecydować się na emigrację do innych krajów.